Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın. Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda. Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim. Hani hep kızardın ya “Konuş konuş konuş” derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa …?
Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm zamanlar olmalı benim için. Evet, sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim bu anılar sokağına. Kopan takvim yaprakları sensiz geçen günleri saymamalı, bende yokluğunun güncesini tutmayı artık bırakmalıyım. Her yeni güne seni getirmedi diye isyan etmemeliyim. Kabullenebilmeli, hazmedebilmeli, aldırmamalı hatta sana hak verebilmeliyim. Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için. Zira yoksun. Sanki benim hiç senim olmamış, sanki bizi hiç yaşamamışız, sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gibi. Artık yeni bir şarkı söylemenin vakti, Yaşanmışlığına, yitikliğime hiç aldırmadan,
Sanki benim hiç senim olmamış gibi…AHMET GÜNDÜZ |
GİTTİN... ben arkandan sadece baktım.oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki..."gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini, gidersen sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak..gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi o karanlıkta yolumu kaybedeceğim" diyecektim sana KONUŞAMADIM... GİTTİN... gidişini görmemek için gözlerimi kapattım öylesine acıdı ki içim tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım.acım yaş olup akmalıydı gözlerimden AĞLAYAMAMDIM... GİTTİN...seni delicesine bir tutkuyla seviyordum tutkum seninle olmaktı.tutkum teninde erimek tutkum hayatı seninle paylaşmaktı ANLATAMADIM... GİTTİN... gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden ellerim değilmiydi her dokunuşumda seni ürperten ürperirdin yine biliyorum bir kez dokunsam bir kez tutsam ellerini gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu TUTAMADIM... GİTTİN...bir yıkım gibiydi gidişinsen adım adım uzaklaşırken benden çöküp kaldı bedenim olduğu yere nice terk edişlere dayanan bu yürek bu kez yenilmişti bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım KALKAMADIM... GİTTİN... oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum hazırdım gidişine kaçamak zamanları yaşıyorduk zaman bitecek ve sen gidecektin bense gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden devam edecektim EDEMEDİM... GİTİN... bir şey söyledin mi giderken "kal" dememi bekledin mi? son bir kez "SENİ SEVİYORUM" dedin mi? bekle beni döneceğim d iye umut verdin mi? beynim öyle uğulduyordu ki DUYAMADIM... GİTTİN...nereye gittiğin önemli değildi binlerce kilometre uzakta olsan da iki kilometre ötemde olsan da farketmiyordu.artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu kurtulmalıydım senden bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım KURTULAMADIM... GİTTİN...unutulanların arasına katılmalıydın anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım bu aşk burada noktalanmalıydı bu sevda dan vazgeçmeliydim YAPAMAMDIM... GİTTİN...bir okyanusun ortasında tek küreği kaybolmuş sandalda dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.bilki sevmekten vazgeçmedim seni bil ki seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde...