Hiç aklında yokken biri çıkar karşına. Önce hal hatır sormalar, sonra da kısa kısa konuşmalar derken alışırsın ona. Her gece yatmadan en son ona "iyi geceler", her sabah uykulu gözlerle ilk ona günaydın dersin... Seversin işte... Hem öyle çok seversin ki gönlünden çok aklın onda kalır hep. Kendinden çok onu seversin, onu düşünürsün, onu önemsersin... En sonunda tamamen kaybedersin. Ve birini asla kendinden çok sevmemen gerektiğini, göğsünün altındaki o tarifsiz sızıyla öğrenirsin...
Bilerek mi yanına almadın giderken başının yastıkta bıraktığı çukuru Güveniyordum oysa ben sevgimize vapur iskelesi ya da tren istasyonundaki saatin doğruluğu kadar Beni senin gibi bir de annem terketmişti ki göbeğimde durur onun yokluğundan bana kalan çukur
En güzel Ankara'nın çocukları sever dedik En çok Ankara'nın çocuklarını üzdünüz. Bu akşam da seni anlattım Ankara'ya, hava soğudu yine tutamadı göz yaşlarını...
