ACIYA KURÞUN ÝÞLEMEZ Sabrýn çalkalanýp taþtýðý sulardadýr Çýðlýklarla parçalanmýþ uykularda Buruþturulup atýlmýþ aþklarda Ve çalýnmýþ mutluluklardadýr Ses ile yürek Büyük rüzgârlarýn o yanýk þarkýsý Hâlâ yükselir içimizden daðýlýr Coþkunun doruklarýnda sürer yankýsý Ýlk kurban adanýrken bir nehire Korkunun ilk niþanýnda baþlamýþtýr Gözyaþýnýn ilk damlasýndan kalma Yaslý baharlarla gelmiþtir bugüne Kanla yazýlan yasalarla Açlýðýn otað kurduðu sabahlarla Ve sonuçsuz kalan ahlarla gelmiþtir Acýya kurþun iþlemez artýk Ölüm bile bu acýyý cellat bilmiþtir Yok bundan böyle ter yarasý Zincir tutsaklýðý ve sabýr Kýrbaç yalvartmasý sessizliðin Can pazarý ve kahýr yok Her þey yaþanan þu gün gibi gerçek Adýmýz halk olduðu günden beri Bir direnç olmuþtur bizde sevinçler Þimdi acýnýn her kuraklýðýnda Onlar Yüreðimizin ovalarýna çiselenirler Boþuna deðil bu ölürcesine sevmek Ve ölürken bile yürümek Boþuna deðil Hep yataðý olduk tarih ýrmaðýnýn Yenilgilerle durulmanýn Zaferlerle köpürüp kabarmanýn Ama hiç bir zaman Anasý olamadýk geçmiþi doðurmanýn Yýldýzlar ve sular tanýktýr bize Aç ve kavruk bir memeden Direnmeyi yudum yudum emen Bir çocuk gibi öðrendik Ve direndik Ordular kurduk türkü renklerinden Bütün aðýtlarý bir hücumda yendik Acýya kurþun iþlemez artýk Biz yaþamayý zulümsüz sevdik