Aslýnda farkýndayým hayatýmdaki sahte varlýklarýn istesem bir anda temizlemesini de bilirim.. Ama bunca sahteliðin benim samimiyetime ihtiyacý var... Eðer Hayatý Karþýndakinin Gözleriyle Görme Kabiliyetine Sahip Deðilsen,Onu Asla Yar Biliyorum konuþacak birþeyimiz kalmadý, paylaþacak hiç bir þeyimiz yok. Yine de yüreðimden gücümün yettiði yere kadar sana sesleniyorum, seninle konuþuyorum... Bugün sana olan kýrgýnlýðýmý rafa kaldýrdým, sevgimi aldým avuçlarýmýn arasýna, ona sýðýnýyorum... Cümlelerimi kýsalttým, kelimelerim buruk, gülüþlerim istenmeyen dudaklarýmda... Bir ihtimal geliþine sýðýndýðýmý farkettiysem de, engel olamadým gurursuz ama umutlu hasretine... Bugün gönlümü hoþ tutmak istiyorum, imkansýz olan her rüyaya inanasým geliyor... Bir çocuk gibi isteklerimi bastýramýyorum... Çalmayan telefonuma elim gidiyor, sana halen bende olduðunu ýsrarla yazmaya çalýþýyorum... Bende olan seni, hiç kýrmadým, deðiþtirmedim ve hep korudum desem de, sendeki benin nasýl olduðunu, gülüp gülmediðini anlamsýz bir sýkýntýyla merak ediyorum... Ýçimdeki güzelliðine inanýp inanmamaný artýk umursamýyorum! Üþüyorum, bu üþüme yalnýzlýðýmdan geliyor ve sarýyor her tarafýmý... Tutunabileceðim hiçbir güzellik yok, hatýrlamaktan usanmayacaðým anýlarým dýþýnda... Isýnabilmek için onlara sarýlýyorum... Anlamsýz ve cevapsýz sorular hýhzýrca sýrýtýyor, ben görmemeye çalýþýyorum... Düþler uzak gibi görünüyordu ama yakýndý... Belki de görmeyi istemek gerekiyordu... Gözlerini aç desem kapatacaksýn ama kapatma gözlerini! Kendime bir demet papatya aldým ama bakmadým falýma... Gözlerimi geliþlere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiþ itiraf etti sonunda... Düþüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam deðil... Gelseydin, kendimi unutup sana koþacaktým, susturacaktým içimdeki isyaný, kavgalarýn ortasýnda bir güneþ gibi doðup ýsýtacaktým yüreðini, sevinçten aðlayacaktým bu defa, mutluyken hemen sarhoþ olmuþum gibi, dokunacaktým, sarýlacaktým. Ama gelmedin, gelemezdin belki de gelmeye de hiç niyetin yoktu aslýnda... Kendimi kandýrdýðýmý anladýðýmda aðlýyordum... Eskiden kimi þarkýlarýn ne kadar anlamlý olduðunu düþünürken, þimdi ayrýlýðýn ardýndan çalýnan her þarký umutsuzluðumu ve sevgimi anlatýyormuþ gibi geliyor... Sevdiðim ne çok þarký varmýþ, bunu senin gidiþin gösterdi bana... Her þarkýda sen varsýn, her yerde, her gördüðüm insanda, denizde, gecede, uykumda... Nasýl beceriyorsun her yerde olabilmeyi... Bu bir marifetse eðer, neden benim yanýmda degilsin ki? Gözyaþlarým asilliðini yitiriyor ve yenik düþüyorum sevdana... Gittin! Belki de hiç gelmemiþtin ben, geldiðini sandým... Ayak uyduramadým yorgunluðuna... Dudaklarýna düþlerindeki öpüþü konduramadým... Kimi zaman bir çocuk oldum gülüþlerinde þýmaran, kimi zaman bir kadýn dokunuþlarýnda kendini bulan... Ama! En çok da imkânsýzýn oldum...