ŞİİRLER

22.05.2015 12:00:12

Ben Kobanili Şervan
Gazap yağdırıyor üzerimize Rahman
Nerde yanlış yaptık Allah bunu yaptı bize
Oysa biz bekliyorduk Allahtan rahmet
Ben Kobanili Berzan kalbimde iman
Kan ter içinde taşıyorum mermileri sırtımda Birkaç canavarı yok edecek biraz sonra
Savaş naraları atacaklar savaşçı kadınlar
Kanlı çemberi kırmak için yeri göğü inletecekler
Tarihin derinliklerden gelmişler onlar
Yeni bir tarih destanını yazıyorlar
Tarihe meydan okuyorlar
Göğe bak her taraftan yükseliyor ateş ve duman
Her düşen bombayla yok oluyor yüzlerce can Su değil kandır oluk oluk akan
Şu sokaklara bak
Kan içinde bekliyor sahipsiz cenazeler
Yok ortada gözlerini kapatacak kimseler
Top oynuyor in cin buzulmuş cenazeler arasında
Susun uyuyor evler uykuda
Anasız babasız şu yavrular
Ölüme yoldaş olmuş yıkık evler
Tarihin çehresini nasıl değiştirecekler
Ne suç işlediler ki koptular yurdundan
Sararmış yaprak gibi ayrıldılar dalından
Epey ilerledi vakit havada soğuk
Birazdan şafak sökecek
Geceden kalan cenazelere tazeleri eklenecek
İslam adına işlenen bu vahşetti kim durduracak
Gelmiş dünyanın en iğrenç yerlerinden
Nerde varsa hasta ruhlu bir düşman
Bunlarda ne insanlık var ne de vicdan
Ne İslam’ı bıraktılar ne de bir Müslüman
Müslüman kılıklı bu dinsiz imansızlar
Kerbela’da yaptıkları gibi yene yakıp yıktılar














EY FİLİSTİNLİ ÇOCUK
Ey Filistinli mazlum çocuk
Yükün ağır bedenin küçücük
Nasıl taşıyacak
Yağmur gibi gökten üstüne yağıyor bombalar
Var senin karşısında en acımasız canavar
Bak etrafına parçalanmış yüzlerce can
Bekliyorsun en azılı düşmandan merhamet
Hani insan hakları hani birleşmiş milletler
Bir hayvan için dünyayı ayağa kaldıranlar
Neden sizin hakkınızı savunmuyorlar
Ya bel bağladığın Müslümanlar
Güvendiğin o yalçın dağlar
Neden sesiz sedasızlar
Sanki ölü toprağını üzerine serpmişler
Duymuyorlar çığlığını sağırlar
Görmüyor musun ümmet yatıyor yumuşacık yatakta
Gömdüler cihadı Kerbela’da
Bak herkesin keyfi yerinde her kes rahat
Batıdan bekliyor mazlumlar merhamet
Pekiyi nerede ümmet nerde cihat
SÜRGÜN
Diyarbakır surlarından
Diyarbakır’a baktı Beytocan
İki damla gözyaşı süzüldü yanaklarından
Hatırladı surlara ilk çıkışını
Annesine karşı ilk gelişini
Ve sonra tam yerimi üç yıl sürgün hayatını
Ulan dedi ben bu ülkeye ne yaptım ki
Adam öldürmedim banka soymadım
Terk etmedim savaşta cepheyi
Pekiyi neydi suçum günahım
Dilim ırkım farklıysa ben ne yapayım
Bunun için mi sürgün ettiler beni yurdumdan
Kopardılar beni ailemden arkadaşlarımdan
Uzak diyarlardayım yapayalnız
Dedim ne olur ne olmaz
Bir vasiyet yazayım arkadaşlarıma
İzin çıkmasa eğer dönmesem yurduma
Aldığında Allah emanetini
Yakın cenazemi
Gönderin külümü anneme babama
Kalmadı çok şükür ihtiyaç vasiyete
Geldim ölmeden önce Türkiye’ye
MÜSLÜMAN
Kabul etmez Müslüman tağut’u
Devirir nerde bulursa bir putu



ŞERİAT
Şeriatın başıdır Muhammet
Allah vermiş ona merhamet
Şeriat dururken diğer rejimlere ne hacet
ZAYIFLER VE DÜNYA
Böldüler parsel parsel dünyayı
Aldı güçlü olanlar en büyük payı
Ezildikçe ezildi zayıflar
Gördükçe keyiflendi zenginler
DÜŞMAN
Değişti zaman ve mekan
Dostların oldu sana düşman
KÖYE İLK TELEVİZYON
Dedemdi köyümüze ilk televizyonu getiren
Siyah beyazdı almıştı Nizip’ten
Bir gelin gibi süsledi televizyonu nenem
Ancak üç gün ayarladı antenini amcam
Akşam saat on dedi mi dolar millet odaya
Otururdu küçükler aşağıya büyükler yukarıya
Çıt çıkmazdı başladı mı haberler
Seyrederdik TRT’yi her gün
Başka kanal yoktu zaten
Sürülürdü köze yemen kahvesi
Verilirdi büyüklere ilki
İçerdi büyükler Adıyaman’ın sert tütününden
Sararmıştı hepsinin parmakları bıyıkları dumandan
OZAN İRFAN
Ölür bir gün ozan irfan
İkimizde ölürüz o zaman
Bu dünyada kalır ne ismin ne de cismin
Ve dolacak göz çanaklarına toprak
Mezar taşların sökülecek yerinden
Ve kaybolacak mezar yerin
Yılan çıyanlar kemirecek dişini
Soğuk toprak ıslatacak narin tenini
Hissedebilecek misin o zaman
Söyle bana hissedebilecek misin?
BAK ŞU DÜNYAYA
Bak şu dünyaya
Güneşe aya
Evrenin kuruluşundan bu yana
Allah’a karşı kalkıştılar mı isyana
Pekiyi ne oluyor bu zayıf insana







ANKARA
Ey hain Ankara
Kalbin doğuştan kara
Aldın zulmün kararını masada
Önce yok etin aslını atanı
Çöpe atın Osmanlının pılısını pırtısını
Saf temiz Anadolu halklarına
Diz çöktürdün silahınla
Kıyım başlatın bütün yurtta
Dersimde Diyarbakır’da Van’da
Giderek ırkçı Faşistleştin
Soykırımın fitilini doğuda yaktın
Şeyh Sait’ti kıyama kaldırdılar
Suçsuz garibanlara kıydılar
Yenemedi şeyh Sait en azılı düşmanı
Darağacında verdiler en ağır bedelini
Zil takıp oynadı Ankara
Nice mazlumları gönderdi mezara
Evladım tanı atanı
Kandırmasınlar dikkatli ol
Ankara’nın mezhebi geniş ve bol
Evladım tanı kahramanlarını zaman müsait
Bak Seyit rıza Şeyh Sait
Darağacında can verdiler Allah şahit
Acımasız ezdiler peşinden gidenleri yılarca
Gönderdiler kimini mezara kimini zindana
Ankara’da ne din var ne vicdan
Anadolu’da katlettiler milyonlarca insan
Ve buna devrim dediler
Soykırımın üstünü örtüler
KÖY KAVGASI
Büyük bir kavga oldu karşı köyde
Gündüz saat ikide
Birere kişi öldü her iki taraftan
Kayırdı jandarma güçlü olanı zayıftan
Tutukladılar bütün erkeklerini zayıf tarafın
Ellerini kollarını sallana sallana gezdiler güçlüler
Zayıfların namusuna güz diktiler
Zayiflerin cenazesini samanın altına koydular
Kendi cenazesini askere gösterdiler
Zayiflerden bin kadın kuştu geldi askere
Bir şeyler söyledi Kürtçe
Baktı kadına anlamadı kadın
Ne diyor neden ağlıyor bu kadın
Koştu geldi Kürtçe bilen bir asker
Dedi komutanım samanın altına bakın diyor
Cenazeyi gördüler bakınca askerler
Diğer tarafın öldürdüğünü kadından öğrendiler
Özür diledi jandarma kadından
Diğer tarafın erkeklerini de tutukladılar hemen
İYİ DÜŞÜN EVLADIM
İyi düşün evladım iyi düşün düşün ki anlayasın
Bak yer gök arasında
Emre hazır bulutlara
Ölü toprağa can katan sulara
Şöyle iyi bak çevresine
Her çeşit canlı yayılmış yeryüzüne
Yok mu sence?
Düşünen bir toplum için
Yeterli delil
Bak evladım iyi düşün
Olma kara cahil
BEN ŞAİRİM
Şairim ben
Şair olmamı kimse istemedi ben
Hiç kimseye oymadı fikrim
Kırk gün kanattılar beni gündüz gece
Ham çıktı pişmedim ruhum
Her seferinde
Hiçbir şey çıkmaz bundan dediler
Beni ısız bir yere atılar
Koptum kapacağım kadar
Bütün canlılardan
Ruhumla irtibata geçtim epey zaman
Anlamını kaybetmiş zaman ve mekan
Piştikçe ruh olgunlaşıyor insan

Ekleyen/Kaynak: sondemokrat

Yorumlar [ Yorum Yaz ]