HİKAYELER

12.08.2004 15:52:28

YUMURTA
Su birikintilerinin göbegine basa basa yürüyordu. Ayagindaki lastik ayakkabilar degil su, rüzgar bile kolaylikla geçirebilir haldeydi. Üstündeki hem gömlek hem ceket hem de palto vazifesi görüyor suratinin kirinden masum masum bakis pek fark edilemiyor. Ancak çok yakindan bakan bir kimse,küçük,siyah ve piril piril gözleri taniyabilirdi. Karninin gürültüsü isyan bayragi halini almisti. Iki gün önce yedigi bayat simitleri çoktan disari atmisti. Biraz serttiler ama kokusu çok hostu onlarin. Caddenin sagina soluna bakmaya basladi. Bir gün önceki pazarin kalintilari tüm tazeligi ile duruyordu. Birkaç sokak köpegi, birikintileri eseleyip nafakalarini ariyordu. Kendisine nazaran daha sansli idi onlar. Hayvan lar iç güdüleri ona dislerini gösterip hafif hafif hirladilar. Kar hizini artirmisti...Tipiyle birlikte iri tanecikler dügmesiz gömleginin içine süzülüyordu. Birden basindan asagi sicak ve hafif bie seyin döküldügünü fark etti. Kafasini kaldirdi ve önünde bulundugu apartmanin en üst katindan yasli bir kadinin kül döktügünü gördü.

Agzinin açip bir seyler söylemek istedi, sesi çikmadi. Rahmetli babasinin vaktiyle ona verdigi ögütleri hatirladi, basini öne egdi. Içinden “Hemcinsini seveceksin” diye diye yolun sag tarafina geçti. Midesindeki burusukluk son haddine varmisti. Ne yapmaliydi,nasil bunun önüne geçmeliydi,çaresizlik içinde basini iki yana dogru birkaç defa salladi. Içinden gelen yanmayla,ellerini karin bosluguna bastirip bir-iki dakika çökelmis vaziyette kaldi. Dogruldu ,simdi ellerini midesinin üstünde yola koyuldu. Ileride bir bakkal dükkani gördü,kapisinin önünde bir yumurta sandigi vardi. Hafifçe o tarafa dogru segirtti. Üstleri hafif kara örtülmüs yumurtalara baka baka geçti. Dükkani on metre geçince durdu. Çalmaliydi;evet çalmaliydi.
Babasinin sözleri geldi yine aklina:”Hirsizlik dünyanin en kötü isidir yavrum”. Durdu,kafasiyla midesinin mücadelesini dinledi. Gene oldugu yere çöktü,birkaç dakika öyle bekledi. Çalacakti mücadeleyi midesi kazanmisti. Yolun iki tarafini dikkatle yürümeye basladi. Tek tehlikeli yer bakkalin karsisindaki berber dükkaniydi. Adam sandalyesine oturmus bir seyler okuyordu.
Yavasça yumurta sandigina sokulmaya basladi.”-Ah, pismis olsaydi keske” diye mirildandi. Kapiyi geçip durdu. Karsi ki berbere bakti,saga bakti egilip iki yumurta kapti,kosmaya basladi.
Iki avuncunda birer yumurta kosarken arkasindan ayak sesleri duydu. Yan gözle bakinca beyaz bir önlük fark etti. Daha hizli kosmak istedi,fakat bos midesinin götürdügü bacaklari güçsüzdü. Ayagi bir tasa takildi ve yüzü koyun yere düstü. O zaman ensesinden ayaga kaldiran berber oldugunu gördü. Adam çocugu ayaga kaldirmasi ile iki tokatla yere çakti. Yüzü biraz önce kirilan yumurtalardan birinin üstüne geldi,beline gelen tekmelere aldirmadan karlarin yumurtayla sararmis kismini yalamaya çalisti. Adam yoruldu ve küfürle nasihat ederek yanindan ayrildi. Çocuk bitkin bir vaziyette dogruldu. Avuç içleri ve burnu kaniyordu. Kanayan burnunu gömleginin koluna sildi. Bir evvel ki gece kaldigi mescidin bahçesine gitmeye karar verdi. Yokustan asagiya dogru kivrildi bir eli midesinde diger eli belinde,burnundan hafifçe kanlar süzülür halde uzun zaman yürüdü. Dizlerinin üstüne yikildi, bir süre öyle kaldi. Yürümeye çalisti. Mescidin bahçesinden içeri kivrildi. Duvarin araligina girdi. Ellerini göge dogru kaldiridi,aglamaya basladi. Dua etmek istedi, bir an öfkelendi yardim istercesine açilan elleri yumruk haline geldi.
Üç gün sonra onu, mescidin bahçesine oynamaya gelen küçük çocuklar buldu. Eriyen karlar kirli yüzünü tertemiz yapmisti. Gömleginin yakasinda yumurta kabuklari duruyordu.
Morgun arabasina koyarken çok ugrastilar ama yumruk halindeki ellerini açamadilar.

Ekleyen/Kaynak: Mert Dinç

Yorumlar [ Yorum Yaz ]