29.10.2004 11:19:54
Bu benim bi haykırışım olsun hayata cananım! Nerde zaman biterse orda ben biteyim sevdiğim! Kalemimin ince sazında sen ol bitanem ama nerdesin diye haykırma n'olur. Belki cevap veremeyip seni meraklandırırım diye... Seni özlemek, seni sevmek, seni yaşamak bende bi alışkanlık olsun; ama sana bi şey olmasın cancağızım! Hayatının tatlı bir gülümsemesi olsun yüzünde ve hiç bir şey o gülümsemeyi almasın yanağından…
Bunları yazmak inan beni korkutuyor yüreğim! Kanamasın, yara açmasın gönlünde özleyişim…
Sadece mutlu ol ve gülümse bütün gonca yaralara inat ve devam et sevdiğim, yüreği sevgi dolu ve aşk ile… Olur mu? Olur mu yüreği sende ve bende olan?.... Ben ve Hayalin. Bir oldunuz tek vücut misali…
Satırlara sığamadın sevgili bu gök kubbe altında, Pembe düşler görüyorum sarmaşıkların altında…
Ve sen bilinmezler içinde bana gülerken, seni bulamayacağım diye içimde bir korku, anlatılması tarifsiz bir serzeniş oldun sen… Tanıyabilmek, kavuşabilmek sana… Bir dua oldun dudaklarımda… Aşk mı Allah’ım bu dua? Aşk mı bize verdiğin bu en güzel duygu? Çözemedim bunu, çözemedim... Sen ve Ben aynı yürekte çarpan birer duayız. Ahh! Sende başlayıp sende bitmek ne güzel duygu! Hiç bitmesin hep devam etsin sonsuza dek...
Derin yaralarıma merhem, kağıdıma mürekkep tepemde ışık saçan birer yıldız ol ve dünya duruncaya, kabirler toprağını atıncaya kadar sen yanımda ol. Beni bırakma, bırakma beni RABBİMİN bana verdiği emanet... Bir saklı geçmiş gibisin sadece gölgen var ama güneşin yok.
Duyardım sesinin titreyişlerini, rotasız rüzgarlarda ama nerden geldiğini bilmezdim. Sonra bilinmez bir gelecek oldun ama yaşayamazdım o anı…
Dedim ya toprağımın kokusu; nerdeysen çık gel n'olur! Ahh o dualarım beni ayakta tutuyor…
ve seninle orda buluşuyoruz, evet orda, seni anabileceğim en güzel yerde… Ve sen beni kırmayıp geliyorsun dualarıma, dudaklarım seni anıp seni dilerken seni misafir ediyorum en saf, en temiz yakarışlarımla, çünkü sonunda sana kavuşmak var senin olmak var yani sen olmak var yüreğim...
beni n'olur bekletme çık karşıma. Hülyalarını verdin bana, bu bana yetmiyor seni bütün benliğinle isterken… RABBİMİN bi emaneti görüp öyle seveceğim benim tatlı helalim! Ve sevmeye de devam edecek yüreğim… Usanmadan, bıkmadan, deli gibi…
ne olacağımı bilmeden kağıtlarda kalemimin ucunda seni arayıp duracam en saf duygularımla... azmin elinden dağlar usanırmış! bunu bilerek dağları dize getirecem aşkın ile. Bi umut misali de olsa seni arayacam en umulmadık yerlerde ve sen belki orda olacaksın yüreğim!...
23:59 19.08.2004 by ENVER YALÇIN
Ekleyen/Kaynak: ENVER YALÇIN
Bu bölüme Siir ekleyebilirsiniz. Siir eklemek için
tıklayın
Yazan: sinan ercan 6.02.2005 17:18:00 sinan ercan böyle bir şiir yazabilmek için çok duygulanmak gerekir.böyle asil duygulu arkadaşlara ihtiyaç var tebrikler enver bey
|