HİKAYELER

1.05.2007 14:34:47

Adam ihanete uğradığı bır ilişkiden çıkalı iki yıl olmuştu. Ancak hala hayatın içinde serap gibiydi, hayatındaki hiçbir acı, annesinin ve babasının ayrılmasından bu yana onu bu kadar derinden etkilememişti hiç. Uykularını yitirmiş, yemekten kesilmiş, insanlarla bağlarını neredeyse koparmıştı, ruhunun derinliklerinde hep bu hale gelmesine neden olan kişiyle kavga ediyordu.

Sayısız cevapsız sorular vardı beyninin içinde. kendi kendine konuşur olmuştu artık son zamanlar, annesi çoğu kez gizli gizli haline acır ve ’ Allah’ım, bir sürü sıkıntıdan sonra birde bu delirirse ben ne yaparım’ diyerek ağlardı. Uzun sürmedi annesinin de pes etmesi, birgün aniden evi terk etti ve memleketine döndü, karısının gidişine sebep olarak gördüğü için üvey babasıda onu evden attı.

Artık hem yalnızdı, hemde sahipsiz...Bir arkadaşıyla karşılaştı evden kovulduğu gün, arkadaşı gözlerine baktı derin derin...’ Ahhhh kardeşim, sen nasıl bu hale geldin, gözlerindeki hayat ışığı sönmüş, dostum söyle bana nasılsın’ dedi, adam ’ Evden atıldım, gidecek yerim yok’ dedi.

Arkadaşı, evinin bahçesindeki kulübeden bir yatak sığacak kadar bir yer verdi, su yoktu, banyo yapamıyordu, çoğu zaman aç kalıyordu, zaman zaman çarsıdaki bir arkadaşının küçük çay ocağına gidiyor ve aksam dükkan kapandığında soğuk suyla duş alıyordu, giydiği ayakkabı topuklarını vurmuş, topukları sarı su toplamıştı, yürürken çok acı çekiyordu...

23 gün bu şekilde geçmişti, o gece saat 11:30 da sahildeki kaldırımda yürüyordu, sanki tüm dünyayı arkasında bırakmış ve sonu uçurum olan bir yere doğru gidiyordu, ruhunun derinliklerine işleyen yalnızlık duygusu göz yaşlarına dönüp sel gibi akmaya başlamıştı.

Ellerini açıp son bir kez daha yakarmak istedi, iki yıl önce unuttuğu rabbine, ellerini açmaya utandı, kollarını her iki yöne kaldırıp başını eğdi yaşlı gözlerle, ruhunun en derinlerinden kopan sözcükler birer birer döküldü dudaklarından ’ İmdat ya rabb, imdat ya rabb, imdat ya rabb, hani sen kulunun üzerine götüremeyeceği yükü yüklemem demiştin, artık götüremiyorum ya rabb, açım, çok açım ben nereye gideyim ya rabb, hani sen kur’an da cömertlerin en cömerdi olduğunu söylüyordun, hani sen kimsesizlerin kimsesi, herşeyin sahibiydin, beni yeryüzünde yapayalnızmı bıraktın Allah’ım’ diye ağlayarak dua etti.

Dua henüz bitmişti ki yerde 1.75 YTL buldu, birkaç adım daha attı, o da ne, 1 YTL daha buldu, bir anda dünya ısındı adeta, mutlu hissetti kendini, ürperdi, yalnız değildi, unutulmamıştı. Hemen gidip bir lokantada yemek yedi, yemek için tam 1.75 YTL ödedi, 1 YTL’ye bir paket sigara aldı, içinde bir güç hissetti.

İki gün sonra annesi eve döndü, içindeki yeni umut ışığı ve güç ile yeniden hayata başladı.



Şimdi evli ve bir yuvası var, hayata umutla ve inançla bakıyor...

’’ Başa gelen musibetler, insanı Allah’a götüren kamçılar gibidir’’

Ekleyen/Kaynak: best of gravian

Yorumlar [ Yorum Yaz ]