ŞİİRLER

29.12.2007 00:20:58

Aci… Binlerce çesidi var acinin da, askinda. Bizim yasadigimiz neydi?
Ask mi, savas mi, intikam mi yoksa aldatmaca mi?
Neydi önceleri bizi bir arada tutan, sonraysa düsman eden sey? S
ordun mu hiç kendine bize ne oldu diye? Ah, bize ne oldu?..
Öyle çok düsündüm ki bu soruyu, artik anlamini yitirdi bende.
Öyle çok cevap aradim ki… Ama her seferinde sanki tüm kilitler sende çözülecekmis,
sanki tüm sorularin cevabi sendeymis gibi ellerim bos döndüm zihnimin çikmazlarina…
Acinin tüm evrelerini yasadim ben sensizlikte, bu terk ediste…
Önceleri dayanilir gibi degildi. Nefes alamiyordum sanki.
Geceler hiç bitmiyordu. En çok gecelerde anladim ben seni ne çok sevdigimi…
En çok geceleri özledim teninin o bebeksi kokusunu…
Bazen çildiriyorum sanip Allah’a dualar ettim ne olur aklimi koru, diye…
Dayanilir gibi degildi, tükenmistim. Gözlerim o güne kadar bu denli gözyasi dökmemisti. Çikis bulamiyordum, aklim almiyordu.. Sen… Benim ilk ve tek ve en büyük askim, dokunmaya kiyamadigim, bakmaya doyamadigim yarim, bunu bana nasil yapmistin? Bana kiyamayan sevgilime ne olmustu? Nasil olup da birden bu kadar acimasizlasmistin? Halbuki ben… Ahh, ben seni ne çok sevmistim… Tarif edilmez, anlatilmazdi sana olan tutkum. Sen benim hem çocugum, hem askim, hem dostum, özlemim, hasretim, her seyimdin… Öyle ki, sensizlik dünyada basima gelebilecek en korkunç seydi… Çogu zaman ortada hiç bir sey yokken, aglardim ben, ya bir gün gelirde benden bikarsan, diye… Kara sevdamdin, duman duman yanardin gönlümde her daim. Yanindayken bile özlerdim seni. Basim omzunda otururken, aksam olacak ve ben sensiz kalacagim diye içim giderdi… Tüm bunlari düsündükçe, fazla yasamam diyordum ben bu aciyla fazla yasayamam… Yanilmisim… Meger sensizde yasaniyormus. Bunu anlamam çok uzun zaman aldi. Önceleri kabul etmiyordum ayriligi…Nasilsa bir gün gelecek ve sen bana dönecektin, yine benim olacaktin.
Evet, bana tüm yaptiklarina ragmen sana kizamiyor, yine bana dönmeni istiyordum…
Ben nasil sensiz mutlu degilsem, sende bensiz mutlu olamazdin.
Bir süre böyle dindirmeye çalistim bitmeyen acimi.
Sonra, yavas yavas asla geri gelmeyecegini anladim.
Sen yolunu çizmistin iste. Beni geride birakmistin.
Hem de çok geride… Bunu anlayinca önce acilarim geri döndüler insafsizca.
Ama neden sonra, buna da alistim ve kabul ettikçe rahatladim.
Durum buydu. Yapacak hiçbir sey yoktu kabullenmekten baska.
Sonra bir zaman sana beddua etmekle geçti. Insallah mutlu olamazdin.
Benim seni sevdigim gibi severdin insallah bir vefasizi ve benim gibi terk edilirdin..
Sen sevdikçe o kaçsin istedim. O da seni geride biraksin istedim.
Çok sev ama hiç sevilme istedim… Sonra bunlarda geçti.
Acim yavasça da olsa diniyordu artik. Sensizligi, terk edilmisligi kabullendim.
Bu da geçecek dedim hep. Bir gün gelecek ve sen de unutulacaksin.
Ve nitekim öylede oldu. Belki unutmadim seni ama artik canimi acitamiyorsun.
Kahretmiyorum senle geçen günlerime, lanetler yagdirmiyorum sana, beni birakisina…
Baskalarinin acilarina bakip teselli ettim kendimi.
Ah bir bilsen ne acilar var bu dünyada… Dedim ya, acinin da binlerce çesidi var.
Bir sokak çocugunun, ufacik bir hediyeyle yasadigi mutlulugu görüp utandim kendimden.
O çocugun gözlerindeki kederi görünce ne bos seylere üzüldügümü anladim.
Ben askimizi kutsal sanirdim, ama o gün o çocugu bir nebze mutlu edince
kutsalligin ne demek oldugunu anladim ve yine utandim kendimden
ve sana akittigim yaslardan… Iste böyle… Ben seni yendim.
Ben sensizlige gögüs gerdim ve sana ezilmedim. Çok sey ögrendim sayende.
Artik bulanik degil gözümde hiçbir sey. Tüm sorular cevabini buldu.
Hepsinin bir tek cevabi vardi… Sen beni sevememistin!..
Tüm yasananlarin tek nedeni buydu iste. Çünkü sevmek bambaska bir sey.
Sevmek fedakarlik, sevmek sabir, sevmek cesaret… Her seyden önce sevmek,
aciyi göze almaktir. Ben tüm bunlari kabullenerek sevdim seni.
Zoru görünce kaçmadim. Senin için direndim, savastim. S
onrada payima düsen aciyi çektim.. Ben aska borçlu degilim.
Bedelini çok agir ödedim. Ben aska küskünde degilim. O görevini yapti.
Bizi karsilastirdi ve sonrada dedi ki aski bulmak herkese nasip olmaz.
Mademki bas koydunuz bu ise, öyleyse gösterin yürekliliginizi…
Ben dimdik yürüdüm aska, sense kaçtin!.. Iste her sey bundan ibaret.
Durum bu… Anladim ki, mutluluk senin tekelinde degil!
Yüzümün gülmesi için gözleri görmem gerekmiyor. Ben sensizde gülebiliyorum artik.
Ah, bir bilsen çocuk!.. Ne çok gözyasi döktüm ben senin ugruna,
hem de senin umurunda degilken. Halbuki gözyaslari, yüreklerde saklanan incilermis.
Akitmamak gerekirmis bos yere. Çünkü çocuk,
bir gün gelip de kendinden daha önemli seyler oldugunu anlarsan hayatta,
basini kaldirip bakarsan çevrene göreceksin..
O inciler yürekleri daglayarak çikiyorlar disari.
Iste bunun için bosa akitmamak lazim gözyaslarini bosa geçirmemek lazim zamani.
Bana bunlari ögrettigin için, beni aci çekerek olgunlastirdigin,
en önemlisi de kutsalligin ne oldugunu anlamami sagladigin için sag ol!..

Ekleyen/Kaynak: II-GOZYASIM-Il

Yorumlar [ Yorum Yaz ]