Baðlanmayacaksýn bir þeye, öyle körü körüne. "O olmazsa yaþayamam." demeyeceksin. Demeyeceksin iþte. Yaþarsýn çünkü. Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kýrýlýrsýn. Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin onu sevdiðinden. Çok sevmezsen, çok acýmazsýn. Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsýn hem. Hatta elini ayaðýný bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin deðillermiþ gibi davranacaksýn. Hem hiçbir þeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsýn. Onlarsýz da yaþayabilirmiþsin gibi davranacaksýn. Çok eþyan olmayacak mesela evinde. Paldýr küldür yürüyebileceksin. Ýlle de bir þeyleri sahipleneceksen, Çatýlarýn gökyüzüyle birleþtiði yerleri sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneþi, ayý, yýldýzlarý... Mesela kuzey yýldýzý, senin yýldýzýn olacak. "O benim." diyeceksin. Mutlaka sana ait olmasýn istiyorsan bir þeylerin... Mesela gökkuþaðý senin olacak. Ýlle de bir þeye ait olacaksan, renklere ait olacaksýn. Mesela turuncuya, ya da pembeye. Ya da cennete ait olacaksýn. Çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaþayacaksýn. Hem her an avuçlarýndan kayýp gidecekmiþ gibi, Hem de hep senin kalacakmýþ gibi hayat. Ýliþik yaþayacaksýn. Ucundan tutarak...