Hiç öyle beylik, kliþe laflara girmeyeceðim… Vazgeçersen kaybedersin, vazgeçmek savaþmadan yenilgiyi kabul etmektir falan… Yooo, adam gibi savaþtým da, vazgeçmemek için elinden geleni de yaptým. Ama bir sabah kalktým, '' Hadi ya dedim, benden kýymetli mi? Benden daha mý önemli? '' Kaç gün yaþayacaðým ben daha yahu! Yarýna çýkmaya hangimizin garantisi var? Hayatýmýn en güzel geçmesi gereken günlerini onun bunun stresini çekmek, egosunu þiþirmek için mi harcayayým hala… Canýmdan daha deðerli can var mý? bi de içim rahat ki zerre kadar piþmanlýk yok içimde. Þunu da yapsaydým, bunu da deneseydim diyebileceðim hiçbir þey yok çünkü… Yapýlmasý gereken her þeyi yapmýþým… Fazla ilgi, nasýl da küstahlaþtýrýyor insanlarý. Sanýyorlar ki, bizim onlara tüm verdiklerimiz onlarýn hak ettikleri… Düþünemiyorlar mý ne, hatalarýný görmezden geldiðimizi… Yüzlerine vurmadýðýmýz, her seferinde affettiðimiz için aptal mý sanýyorlar ne? Ohh! ne rahatladým… Yapýn valla arada böyle temizlikler… Þiddetle tavsiye olunur… Üstadýn dediði gibi : '' Oysa ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamaný geldiðinde vazgeçmeyi bildim o kadar... '' Ýþte bu ... Yormasýnlar bundan sonra beni…