HewaL KeKe
[Üye Ara] [Son 24 Saat] [Üye Ol]
HewaL KeKe Üye Profili  
Doğum Yeri: Amed
Bulunduğu İl: ALipaşa
Yaş: 30
İşi:Özgürlük Savaşçisi
M.Hali:Bekar
2.profil
resmi yok
Bilgileri Değiştir

Mesaj Yaz

Kayan Mesaj Yaz

Şikayet Et

Genç Bir Yaşam. Barış Ve Özgürlüğe Adanmış Kısacık Bir Ömür...Bizi Rezil Bir Geleceğin Kölesi SandıLar Ama Yanıldılar...Berxwedan Jiyane...

Üyelik Tarihi: 05.01.2010 (14 yıl 10 ay 18 gün)
Yazan
HewaL KeKe
Tarih:
01.09.2014 23:37:04
Sil
 
Yılmaz Güney’in Nebahat Çehre’ye yolladığı,
17 Mart 1965 tarihli mektup, kırmızı mürekkeple yazmış...
Dün gece Adana sokaklarında seni aradım.
Duvarlarda, köprülerde, ışıklarda.
Biliyorum, sen binlerce kilometre uzağımda,
ama bana en yakın bir uykunun içindesin.
Yanılırsam diye ürküyorum.
Çünkü insanlar değişken ve insafsızdır.
Çünkü her an bir başka duyguya gebedir.
Seni her düşünüşte iyiyi, kötüyü yan yana kuruyorum.
Neyse, çocukluğum geldi aklıma.
Babamı beklediğim kahvenin önünde durdum.
Geceydi ve ben, bütün geçmişi bütün derinliğiyle yaşadım.
Buradan sana varan yol o kadar yakın geldi ki, buna şaşırdım.
Sanki çocukluğumda bir günün içinde sen vardın.
Yavrum, sen benim kadınımsın.
Beni düşündüğün anlar sıkılıp, bana aykırı şeyler yapmayacağını biliyorum.
Ama gene de içim rahat değil.
Gece Ağba’ya çıktım.
Kimsecikler yok.
Orkestradaki çocuklar beni görünce "Aşk Güzel Şeydir"i çaldı.
Kırık, dökük dansımı hatırladım.
Sarı elbiseni hatırladım.
Bana geçmiş, benim olmuş o kadar çok şeyin var ki.
Senden uzak olmak hiç de uzaklık değil.
Seni her gittiğim yere götürüyorum.
Gece arabada seninle konuştum.
Durdum, güldüm, hüzünlendim.
Geçmişin bütün günlerine ortak ettim seni.
Boynumda, kollarımda bir zincirsin sen yavrum.
Birazdan Antep’e hareket edilecek…
Gel be!
Bu çocuk sevgilin sana şimdiden hasret kaldı.
Gel be! ...
Yılmaz Güney
Yazan
HewaL KeKe
Tarih:
11.06.2014 00:29:47
Sil
 
nasıl başladığı önemli değil. aslında çoğumuz aynı filmi farklı senaryolarla oynadık. birileri yabancıyken,
gelip her şeyimiz oldu. onları mutlu etmek için elimizden geleni ardımıza koymadık, yüreğimizi ortaya koyduk ve hayaller inşa ettik onlar üzerine. çok sevdik, çok sevdiğimiz kadar hiç sevilmedik. bir noktadan sonra acı çekmeye de alıştırıldık, hatta bu durum hoşumuza bile gitmeye başladı, çünkü seviyorduk. sevmek katlanmaktı, başka çaremiz de yoktu. hep iyi olacak diye bekledik, içimizdeki umut asla bitmedi. "ya severse sonradan.." diye çaresizce avunup durduk, sonra gittiler, ilk başa döndük birileri her şeyimizken, gidip yabancı oldu. nasıl bittiği de önemli değil, hepimiz aynı finali farklı biçimlerde, ama aynı kalp kırıklığıyla yaşadık.

| Bu üyeye mesaj yaz | Bu üyenin yazdığı mesajlar | Üye olmak istiyorum | Son 24 saat |

Not: Sitemizde ahlak dışı, yasa dışı ve siyasi içerikli nick ve resimler kullanmak yasaktır. Bu sayfada bu tür bir içerik bulunuyorsa lütfen bu formu kullanarak bize bildiriniz.



Hızlı Erişim:
counter
101 İndir Okey İndir Okey 101