Uzaktan Sevmek: Sevmenin her hâli güzeldir ama bazý sevgiler mesafelerle sýnanýr. Dokunamasan da, gözlerinin içine bakamasan da, sesini her an duyamasan da yüreðinde hissettiðin bir sevda vardýr. Ýþte uzaktan sevmek, bazen bir melodi gibi kulakta çýnlayan, bazen de içten içe yakan bir duygudur. Uzaktan sevmek, sabýr ister. Her gün "acaba þimdi ne yapýyor?" diye düþünmek, özlemle beklemek ama hiç þikâyet etmemektir. Çünkü sevmek, illa ki ayný þehirde olmak deðildir. Ayný kalpte buluþabilmektir. Mesafeler, elleri ayýrabilir ama yürekleri ayýramaz. Birinin varlýðýný uzaktan hissetmek, gözlerinin içinde kaybolamasa da hayalini zihninde yaþatmak... Sevdiðin insanýn mutlu olduðunu bilmek, onun hayallerine uzaktan da olsa eþlik etmek… Ýþte tüm bunlar, uzaktan sevmenin sessiz ama güçlü yanýdýr. Bazen uzaktan sevmek, bir gece yarýsý onun adýný fýsýldamak gibidir. Bazen bir fotoðrafa dalýp gitmek, bazen de özlemle yazýlan ama hiç gönderilmeyen mektuplardýr. Belki de en çok, bir gün o mesafelerin yok olacaðýna inanarak sevmektir. Ve belki de uzaktan sevenler, sevmenin en saf hâlini yaþarlar. Çünkü onlar, sevdiðine sahip olmayý deðil, sevdiðinin varlýðýyla mutlu olmayý öðrenmiþlerdir.